تسلیت
باز خوش سلیقگی روزگار ، این بار گلی چید از گلستان علم وادب ومعرفت . معلمی عزیز ، دلسوز و درد آشنا، فرهیخته ی فرزانه مرحوم جوانمرگ ، آقا خدابنده نجفی که عمری را صرف تعلیم وتربیت فرزندان این دیار کرد. او به ناگاه از بین ما پرکشید خود به معبود ومعشوق پیوست وخانواده وبرادران ودوستان وهمکاران ودانش آموزانش را غرق در غم وماتم نمود. خدابنده جان، فرزندانت چشم انتظارت هستند ، دانش آموزانت منتظرند تا تو باز بیایی ودرس شیرین ریاضی را از زبان تو وباخط زیبای تو بیاموزند. مدرسه از نبودن تو در سکوتی مرگ بار است . بیا واین سکوت را بشکن. رفتن برای تو زود بود .سرو سرافراز تو را خاک تیره جای نبود . گویا حکم چنین است که خداوند مقرر کرده ، پس به درگاهش برای خود وخانواده داغدارت صبر وبرای تو ارزوی رفیع ترین درجات در فردوس برین مسئلت داریم.
تاکی در انتظار گذاری بزاریم
باز آی بعد ازاین همه چشم انتظاریم
دیشب بیاد زلف تو در پرده های ساز
جانسوز بود شرح سیه روزگاریم
بس شکوه کردم از دل ناسازگار خود
دیشب که ساز داشت سر سازگاریم
شرمم کشد که بی تو نفس می کشم هنوز
تازنده ام بس است همین شرمساریم
+ نوشته شده در جمعه بیست و نهم آذر ۱۳۹۲ ساعت 21:27 توسط امیر خورشیدی
|
